Drie jaar geleden stond de toen 45-jarige Giovanni Cafaro in de rij van precies hetzelfde postkantoor. Hij was een paar weken daarvoor ontslagen als manager van een kledingbedrijf en wilde zijn vijfhonderdzoveelste CV op de bus te doen, al had hij tot die tijd slechts tien reacties ontvangen. Cafaro had toen al een geduldige inborst.

‘Ik zag mensen om mij heen gefrustreerd, hoofdschuddend en chagrijnig in de rij staan en plotseling ging het van: ping, dit is het! Ik word codista.’

Wachten doet Cafaro enkel onberispelijk gekleed, al staat hij in de rij voor de Applestore. Bij zijn werkuitrusting hoort verder een leren aktetas met een boek, een krant, een extra batterij voor de smartphone, een getekende machtiging van de klant inclusief een kopie van zijn of haar paspoort. En altijd visitekaartjes, want de rij is voor Cafaro de ideale plek nieuwe klanten te werven.

‘Als je ziek bent, ga je naar een dokter. Als je ruzie hebt, naar een advocaat. Dus waarom zou je geen codista inschakelen als je moet wachten’, aldus een van zijn wervingsteksten.

‘Wist je dat elke rij heeft zijn eigen verhaal heeft’, zegt Cafaro. ‘Er zijn boze rijen van mensen die een boete moeten betalen. Er zijn gelukkige rijen van vaders die hun pas geboren kinderen komen aangeven, melancholieke rijen van bejaarden die hun pensioen komen incasseren.’

'In de rij kun je je ergeren aan mensen die te dicht achter je staan, in je oor tetteren of voordringen, maar je kunt ook genieten van die chaos. Denk: deze rij is zoals het leven, en ik vorm er toch maar mooi onderdeel van.’

Lees hier het hele verhaal van Giovanni Cafaro en zijn bijzondere baan.